SZKOŁA PODSTAWOWA NR 1 IM. JANA PAWŁA II

Szkoła Podstawowa nr 1 w Czarnej Białostockiej istnieje od 1 września 2017r.

W naszej szkole duży nacisk kładzie się na indywidualizowanie procesu dydaktyczno – wychowawczego, stwarzanie uczniom warunków do harmonijnego rozwoju, wyrobienie u nich umiejętności kluczowych. 

OD II - KLASOWEJ SZKOŁY POWSZECHNEJ
DO SZKOŁY PODSTAWOWEJ NR1 IM. JANA PAWŁA II 

Do wybuchu pierwszej wojny światowej na terenie obecnej Czarnej Białostockiej istniała III – oddziałowa szkoła rosyjska. Niewielu miała uczniów. Niektórzy rodzice posyłali swe pociechy do tajnej szkoły polskiej. Po wojnie, do 1923 roku nie było szkoły. Dzieci uczęszczały do oddalonej o 4 km Czarnej Wsi. 
Szkoła Powszechna. 
W roku szkolnym1923/1924 powołano II- klasową Szkołę Powszechną, w której uczyło dwóch nauczycieli. W chwili powołania szkoła nie miała własnego budynku. Przez dwa lata mieściła się w wynajętym pokoju, w typowym wiejskim domu. Izba przeznaczona na naukę była ciemna, ciasna, nie odpowiadająca wymogom higieny szkolnej. Uczyło się w niej około 20-cioro dzieci w różnym wieku. Trudno sobie wyobrazić warunki, w jakich zdobywały wiedzę ówcześni uczniowie. „W skład wyposażenia klasy wchodziły: czarna chwiejąca się tablica, parę kruszących się kawałków kredy, stolik i drewniany taboret dla nauczyciela, kilka czteroosobowych ławek oraz mała lampa naftowa. Pierwsi uczniowie zamiast zeszytów posiadali ebonitowe tabliczki oprawione w drewnianą ramkę.” W następnych latach liczba dzieci w obwodzie rosła. W związku z tym szkoła systematycznie podnosiła swój poziom organizacyjny (w roku 1925/1926 była już szkołą 6-klasową) i musiała zmienić swoją siedzibę. Na potrzeby szkoły oddano nowy dom przy Pocztowym Podwórku. Był to dosyć duży drewniany budynek, przykryty dwuspadowym dachem. W części parterowej mieściły się dwie duże izby lekcyjne, natomiast pomieszczenia na poddaszu przeznaczono na kancelarię i jeszcze jedną salę do nauki. W następstwie starań rodziców i życzliwości pracowników tartaku, nadleśnictwa oraz kolei przy południowej ścianie budynku szkolnego wzniesiono przybudówkę, którą wykorzystano na dodatkową salę lekcyjną do robót ręcznych. Założono też bibliotekę, chociaż nie dysponowała ona oddzielnym pomieszczeniem.

Napływ ludności u schyłku lat 20-tych spowodował, że szkoła „pękała w szwach”.  W dziesiątą rocznicę odzyskania niepodległości poświęcono kamień węgielny pod budowę nowej szkoły. Prace budowlane podjęto dopiero w 1933 roku. Trwały one zaledwie  dwa i pół miesiąca. W końcu września na rogu ulic Piłsudskiego i Szkolnej stanął nowy budynek szkolny.

Publiczna Szkoła Powszechna III stopnia im. Marszałka Józefa Piłsudskiego.

7 października odbyło się uroczyste otwarcie i poświęcenie nowo wybudowanej Publicznej Szkoły Powszechnej III stopnia imienia Marszałka Józefa Piłsudskiego. W nowym budynku znajdowało się osiem sal lekcyjnych, pokój nauczycielski oraz obszerny hol, pełniący rolę szatni, a zimą sali gimnastycznej. Do szkoły należał również rozległy plac, na którym urządzono boisko.

W 7-klasowej szkole powszechnej uczono: języka polskiego, historii, geografii, nauki o przyrodzie, arytmetyki z geometrią, rysunku, zajęć praktycznych, śpiewu, religii i ćwiczeń cielesnych. Dużo było zajęć pozalekcyjnych: istniały koła artystyczne i sportowe, działały różne organizacje uczniowskie. Uczniowie uczestniczyli we wszystkich uroczystościach państwowych i kościelnych.

II wojna światowa

1 września 1939 r. uczniowie jak co roku przyszli do szkoły na rozpoczęcie roku szkolnego. Uroczystość jednak nie odbyła się. Dopiero w październiku władze sowieckie wydały zgodę na rozpoczęcie zajęć. Szkołę przekształcono w Niepełną Szkołę Średnią. Od 1940 roku zmianie uległy dotychczasowe programy i treści nauczania. Z obowiązujących przed wojną przedmiotów uczono arytmetyki, przyrodoznawstwa, rysunków, śpiewu, wychowania fizycznego. Nowością było wprowadzenie języka białoruskiego i niemieckiego. Zajęcia geografii i historii zostały zastąpione przedmiotami geografii i historii Związku Radzieckiego. Zlikwidowano nauczanie religii. Wszystkie przedwojenne organizacje uczniowskie zaprzestały działalności. Nie można też było organizować obchodów świąt państwowych i kościelnych. Zmianie uległ wystrój szkoły. Usunięto krzyże z sal oraz godło państwowe i portrety polskich mężów stanu. Mimo represji wymierzonych przez władze radzieckie wobec nauczycieli, nie zrezygnowali oni z przekazywania wiedzy z zakresu historii i literatury polskiej. Robili to „między wierszami”.

Tajne nauczanie

Po zajęciu Czarnej przez Niemców zlikwidowano całkowicie szkołę powszechną, zaś budynek przeznaczono na hotel. Inicjatywa zorganizowania tajnego nauczania wyszła zarówno od nauczycieli, jak i rodziców. Rozpoczęło się ono w styczniu 1942 r. Lekcje odbywały się w trzech punktach. Powrócono do nauczania przedmiotów przedwojennych, wyeliminowano jedynie przedmioty artystyczne ze względu na brak warunków i środków do realizacji. Na zakończenie roku przeprowadzano egzamin promocyjny. Mimo licznych niedoskonałości (zmniejszona ilość godzin lekcyjnych, słowne metody nauczania, konieczność utrzymywania nauki w tajemnicy, brak pomocy) tajne komplety umożliwiły części uczniów ukończenie szkoły powszechnej bez opóźnienia w nauce.

Po wojnie

Szkoła powszechna rozpoczęła działalność we wrześniu 1944 roku. Zajęcia odbywały się znowu w budynku przy Pocztowym Podwórku, ponieważ nowy został zniszczony podczas działań wojennych. Niestety nie miała już swego patrona – Marszałka Piłsudskiego. Trudny to był okres. Dwuletnia przerwa w nauczaniu spowodowała, że w jednej klasie uczyli się uczniowie w różnym wieku. Tym starszym umożliwiono szybsze ukończenie szkoły poprzez realizację w trakcie jednego roku szkolnego programu dwóch klas. W początkowym okresie wznowienia pracy szkoły duże utrudnienie stanowił nie tylko brak pomocy, ale przede wszystkim brak materiałów do pisania i podręczników Dzięki wielkiemu zaangażowaniu ówczesnego kierownika szkoły p. A. Boużyka i postawie społeczeństwa, następny rok szkolny zainaugurowano w odremontowanej szkole.

Szkoła Podstawowa nr 1  

W styczniu 1959 r. oddano do użytku nowoczesną ( na ówczesne czasy ) dużą szkołę. Zajęcia szkolne w nowym, pięknym budynku rozpoczęły się 9.01.1959 r. Przez dwa miesiące uczniowie nie mieli gdzie ćwiczyć, bo dopiero w marcu oddano do użytku salę gimnastyczną.  Rok później szkoła otrzymała imię kpt. E. Oksanicza ( od 1994 r. przestał być patronem) i sztandar ufundowany przez miejscowe społeczeństwo.

Miasto wciąż się rozrastało a wraz z nim szkoła podstawowa. W roku szkolnym 1968/69 uczyło się już ponad 1200 uczniów w 33 oddziałach. W 1969 r powstała Szkoła Podstawowa nr 2 i część uczniów oraz nauczycieli przeszło do nowej szkoły. W „Jedynce” zrobiło się luźniej, więcej czasu można było spędzać w szkole. Uczniom zapewniano różnorodne zajęcia, działało kilka organizacji. Odnotowywano osiągnięcia na szczeblu powiatowym, wojewódzkim a nawet ogólnopolskim (piłkarze zdobyli tytuł Mistrza Polski szkół podstawowych podczas IV Ogólnopolskich Igrzysk Letnich Młodzieży Szkolnej w Warszawie). Mijały lata. Upływający czas odmierzały uroczystości pożegnania kolejnych roczników absolwentów. Nadszedł rok szkolny 1999/2000. W Polsce wprowadzono reformę oświaty a wraz z nią nowy typ szkoły – gimnazjum. Władze postanowiły, że to „stara szkoła”, jak nazywali mieszkańcy Szkołę Podstawową nr 1, zostanie przekształcona w nową placówkę.

GIMNAZJUM IM. JANA PAWŁA II

Gimnazjum w Czarnej Białostockiej, tak jak wszystkie szkoły tego typu, powstało 1 września 1999 r. Siedzibą jego stał się budynek Szkoły Podstawowej nr 1, z którą tworzył Zespół Szkół nr 2.          
Od 1 września 2001 r. było samodzielną placówką i nosiło nazwę Gimnazjum im. Jana Pawła II w Czarnej Białostockiej. 
W dniu 22 października 2001 r. odbyła się uroczystość nadania szkole imienia Jana Pawła II i sztandaru. Odtąd, w każdą rocznicę tego wydarzenia było obchodzone Święto Szkoły.

SZKOŁA PODSTAWOWA NR 1 IM. JANA PAWŁA II

Od 31 sierpnia 2019.